والتر بنیامین یکی از اثرگذارترین فیلسوفان هنر در قرن بیستم است؛ او که خود را مارکسیستی انقلابی میدانست، از بهنامترین اندیشمندان معاصری است که بنا بر تخصص و حوزهی علایقاش دقیقاً در میانهی معرکهی مناسبات میان هنر و ایدئولوژی قرار گرفته است.
وی در جایجای آثارش عبارات و مفاهیم گوناگونی در باب نسبت هنر و ایدئولوژی مطرح میکند. او گهگاه در جهت نقد آفات ایدئولوژی برای هنر، از "هنر مستقل" و حتی "هنر برای هنر" حمایت کرده و نگرانیهای زیباییشناختیاش را در برابر سیطرهی نظامهای ایدئولوژیک مطرح میسازد و متقابلاً در جهت نقد انحطاط هنر بورژوایی در نظام سرمایهداری، "هنر غیر متعهد" را تحقیر کرده، با تأکید بر آرمانها و اهداف انقلابی تلویحاً از نوعی "تعهد ایدئولوژیک هنر" دفاع میکند.
کتاب حاضر در صدد تبیین این امر است که چگونه میتوان بدون افتادن در ورطهی تناقضگویی، بنیامین را هم زیباییشناسی نوکانتی و متعهد به ذات و سرشت خود امر هنری دانست و نیز مارکسیستی انقلابی و در عین حال یک یهودی منجی باور که تعهد هنر به ایده را بسیار حائز اهمیت میداند.