این داستان برای کسانی است که رویاهایشان را دنبال کرده و قوانین خود را می سازند؛ داستانی که به مدت چند دهه الهام بخش انسانها بوده است. برای اکثر مرغان دریایی، زندگی در خوردن و زنده ماندن خلاصه می شود و پرواز، تنها وسیله ای است برای یافتن غذا؛ اما جاناتان لیوینگستون یک پرنده عادی نیست. از نظر او پرواز خود زندگی است. برخلاف عرف جامعه مرغان دریایی، او در پی رسیدن به هدفی والاتر است: بهترین بودن در آنچه به آن عشق می ورزد.
این داستان درباره رسیدن به اهداف والا در زندگی است، اگرچه این اهداف در تضاد با هنجارهای جامعه و اطرافیان مان باشند. داستان جاناتان از طریق استعاره ی پرواز به ما نشان می دهد: اگر رویاهایمان را دنبال کنیم، ما نیز می توانیم اوج بگیریم.