اسماعیل شاهرودی (1304ـ 1360) با تخلص «آینده» از نخستین پیروان نیما بود که از همان ابتدای کار خود به جریان شعر نو پیوست.براهنی دربارهاش چنین مینویسد:«به خاطر داشته باشید که آینده مدام یک شاعر متعهد است، ولی این حس پوچی را به چه حسابی میتوانید بگذارید؟ این را فقط به حساب شعر و جنون شاعرانه بگذارید. آینده میخواهد به آن سوی افق ماده دست یابد و میکوشد به آن سوی امکانات فعلی زبان هم تجاوز بکند و به همین دلیل میکوشد معجزه را به مضحکه درآمیزد و شگفتی و حیرانی را در کنار خنده و طنز قرار دهد.»
در این كتاب مصور و رنگی شش سروده به طبع رسیده است.این سرودهها كه مضامین متنوعی دارد ذیل این عناوین سامان یافته است: "مثل گل و شاپرك"، "مهربانی"، "قالی زیبای من!"، "فصل تلاش"، "عصای دست بابا" و "دو تا ماهی زیبا".