کتاب زندگی حسینی محمدرضا زائری

این اثر حاوی «مجموعه یادداشت‌های عاشورایی» است؛ مجموعه‌ای از یاددشت‌های نویسنده که برای تبیین روشن‌تر و دقیق‌تر ابعاد زندگی حسینی نوشته شده است.

کتاب زندگی حسینی دربارهٔ زندگی امام سوم شیعیان است. محمدرضا زائری معتقد است که اساس و قاعدهٔ اصلی در این زندگی آرمانی، بندگی خدا و توحید است و روی دل به‌سوی خداوند و بندگی خالصانه و محض اوست. در این زندگی آرمانی هر محبت و عشقی، هر بندگی و اطاعتی، هر خواهش و تمنایی جز برای خدا و از خدا و در آستان خدا خطاست. در همین سپهر معرفتی است که امام و پیشوای ما حسین بن علی (ع) به‌عنوان عالی‌ترین جلوهٔ بندگی و اطاعت الهی می‌درخشد، چشم‌ها را خیره می‌کند و دل‌ها را به خود گرفتار می‌سازد.

نویسنده پس از این مقدمه به‌سراغ نخستین بخش کتاب می‌رود؛ «فرهنگ عاشورایی؛ نگاهی گذرا به سبک زندگی دینی در ایام محرم» و سپس بخش‌های گوناگونی با عنوان‌هایی همچون «امر ما این‌گونه احیا می‌شود»، «روضه‌های سادهٔ خانگی، سبک زندگی ماست»، «عاشورا مهم‌ترین دلیل برای ضرورت غیبت است»، «همه می‌توانند مکتب اهل‌بیت (ع) را زنده کنند، حتی شما دوست عزیز!» و «سه نکته و یک راه‌حل» را شرح داده است.

این کتاب پیرامون واقعه‌ای مهم در تاریخ نوشته شده است؛ واقعهٔ کربلا.

واقعهٔ کربلا جنگی بود که در تاریخ ۱۰ محرم سال ۶۱ هجری قمری (برابر با ۱۳ اکتبر ۶۸۰ میلادی) اتفاق افتاد. روز نبرد به روز عاشورا معروف شده است. این جنگ میان سپاه کم‌تعداد «حسین بن علی»، نوهٔ پیامبر اسلام و سپاه اعزامی از سوی «یزید»، خلیفهٔ اموی و در نزدیکی محلی به نام «کربلا» رخ داد. دلیل «یزید بن معاویه» برای جنگ، بیعت‌نکردن حسین بن علی با او بود. در مقابل حسین بن علی حکومت و زمام‌داری یزید بن معاویه را غیرشرعی و غیرقانونی می‌دانست؛ حکومتی که برخلاف پیمان صلح «امام حسن مجتبی» و «معاویه بن ابی‌سفیان» بود و به‌شکلی مورثی به یزید رسیده بود. امام حسین (ع) حکومت اموی را ظالم و گمراه می‌دانست و برای تغییر جهت جامعهٔ اسلامی به‌سوی مسیری دیگر قیام کرد.

این واقعه سرشار از حاشیه‌ها و خرده‌روایت‌هایی دردناک است که طی قرن‌ها به شیوه‌های گوناگون روایت و بازتعریف شده است. از این واقعه بارها و بارها برای تولید آثار ادبی (داستان، رمان و شعر)، نمایشی (فیلم سینمایی، سریال‌های تلویزیونی، نمایش و تئاتر) و هنرهای تجسمی در ایران و کشورهای دیگر برداشت و اقتباس شده است.