قهوه استانبول نیکو می سوزد

روح شهر كلاف پيچيده‌اي از عناصر ديدني و ناديدني‌ست و در شكل‌گيري اين روح، روايت مسافران سهم انكارناپذيري دارد. تصوير خيالي كه از استانبول در ذهن همه ما نقش بسته از غافلگيري‌ها و توصيفاتي پديد آمده كه ايراني‌هاي پيشين سوغات آورده‌اند. گزارش اولين مواجهه با شهر، موضوع اين كتاب است: استانبول مسافران قاجاري.
کتاب «قهوه استانبول نیکو می‌سوزد» دومین جلد از مجموعه «تماشای شهر» است که در هر جلد از خلال گزیده سفرنامه‌ها، نگاه ایرانی به هویت یکی از شهرهای دور را ترسیم می‌کند.

بخشی از کتاب:
اما طعام عثمانی یک دو قسم کباب و دلمه و شوربای برنج‌دار و قلیه‌های میوه‌دار و غیره _طعام‌های مسخ‌شده ایرانی_ است. از لذت بهره چندانی ندارد و پلوی ایشان بی‌گوشت، خشکه‎ای است که در حین دم روغن را گرم کرده بر آن می‌ریزند. این پلو را به قاشق‌های چوبی می‌خورند و قاشق‌های ایشان اعم از شربت یا فرنی و طعام‌خوار هیچ کدام ظرفیت ندارد و به جای برآمدگی پیش، مدور است. لهذا از استعمال آن چیزی به جز خجالت به دست انسان نمی‌افتد و از حلویات، ماقوت و ترحلوا و چند قسم از نان‌های شکرین در روغن پخته و از میوه، انگور و خربزه و تربوز قاش کرده بر سفره آرند، مجموع اینها درهم برهم خورند